Zie toch, mijn God,
de tranen
die ingehouden, heftig
branden,
het zicht benemend
- geen uitzicht meer -
De ogen kleurend,
vragend
om een antwoord
op het duidelijk,
helder roepend leed.
Ach, mijn God, zie
toch ook de verborgen,
bittere tranen
van het verloren geraakt,
verdwaald verdriet.
Het verstikt gevoel:
het gestolde leed
met het hart
zielsdiep verkleefd
- ongetroost -
tranen zonder einde.
Mijn lieve God,
wek en verwek toch
de nodige liefde.
Schenk de mensen
vertroostend aan elkaar.
Maak ons één.
Aanschouw het leed,
vorm het,
zodat het niet te laat wordt
en het leven breekt. -
Verander bittere pijn
in vloeiende tranen
die U opvangt
in uw kruik:
in liefde geteld,
vertroost en bevrijd.
Ella Prinsen - van der Most
© 2011